De geschiedenis van Bersatu Winterswijk.

Na de onafhankelijk wording van Indonesië moesten veel mensen die banden hadden gehad met het koloniale Nederlandse bestuur
Indonesië verlaten, en velen kwamen naar Nederland en dus ook naar Winterswijk.
Aanvankelijk waren het een aantal Indo-Europese families maar in augustus 1959 werd het woonoord Vosseveld door Molukse gezinnen betrokken. 
Omdat Molukkers als groep samenbleven bleef ook de saamhorigheid , de cultuur en de taal levend. Voor de zgn. Indo's was dit veel minder het geval.
De mensen van de eerste generatie werden langzamerhand steeds ouder en de vraag kwam op of het niet mogelijk zou zijn een tot soort woonvorm
te komen waarin de ouderen in een "Indische" omgeving de laatste jaren van hun leven konden doorbrengen.
Dit leidde in 2017 tot het ontstaan van Rumah Kasih, een werkgroep die de mogelijkheden voor zo'n voorziening wilde onderzoeken en zo mogelijk realiseren.
Dat was een traject van de lange adem, ook al omdat er veel geld mee gemoeid was.
Om het denken hierover wat concreter te maken werden er al bestaande wooncentra bezocht die vanuit min of meer hetzelfde idee waren opgezet.

Maar omdat de realisatie nogal wat tijd zou gaan kosten, ondanks dat er bij een voorlichtingsavond veel belangstelling bleek te zijn, werd
gezocht naar een manier om in ieder geval een begin te maken. Dat werd Bersatu.
Maandelijks zou er een ontmoetingsdag komen waar iedereen die zich verbonden voelde met Nederlands-Indië of Indonesië welkom was om elkaar in
een gezellige sfeer te ontmoeten en weer even het gevoel te hebben "thuis" te komen.
Vanaf maart 2022 is een groep vrijwilligers maandelijks bezig deze Bersatu's te organiseren. En gezien de belangstelling voor de Bersatu's
voorzien we in een behoefte.

De volgende stap die we hopen te zetten is wekelijks een dagdeel te gaan verzorgen bij wijze van dagbesteding voor mensen uit onze doelgroep.
Ook dit heeft nogal wat voeten in de aarde, alleen al door de regelgeving en de financiering, maar we hopen het van de grond te krijgen
omdat in de ontmoeting met elkaar, door de gesprekken mensen de mogelijkheid hebben herinneringen en gebeurtenissen een plaats te geven.